Appels en een gesprek

Tijdens het wandelen kom ik vaak langs een boerderij aan de Wetering. Daar staan sinds een paar weken 2 dozen aan de straat. En daar zitten vaak appels in. Op een morgen was er een dame in een scootmobiel, die er een aantal in haar mandje deed. Ik sprak haar aan, dat ik het zo'n leuk initiatief van de bewoners vond. Dat was zij helemaal met mij eens. Ze vertelde dat ze een paar keer per week appels haalde, en dan met de demente bewoners van het verzorgingshuis appeltaart en appelmoes gaat maken. Dat gaf veel herkenning zei ze. Zelf woont ze daar ook, maar dan op een afdeling voor mensen met minder kwaaltjes (haar woorden). Het ontroerde mij erg, en dat heb ik ook tegen haar gezegd. Ze gaat binnenkort een kaart bij de boerderij in de bus doen om te bedanken vertelde ze ook nog. Dit soort ontmoetingen, daar word ik zo blij van. De kartonnen dozen zijn ondertussen opgewaardeerd naar een grote emmer. En ik nam afgelopen maandag ook 2 dikke appels mee. Om appelmoes, met een lepeltje honing en flink kaneel, van te maken voor bij de bietenstamppot. Beide gerechten maakte ik in de hooimadam, zo leuk om die steeds te gebruiken. De foto van het bord eten, is een beetje bijzonder uitgevallen, want het eten was zo warm, dat je de damp ziet.