Vorige week ging ik een vriendin opzoeken in Emmen. We gingen een boodschap voor haar doen en daarna een kopje koffie drinken in het centrum van Emmen. Daar ben ik 'vroeger' vaak geweest. We woonden in een dorp 10 kilometer eronder. En ik zat er op de middelbare school. Ik ben er maar weinig geweest de laatste (30) jaren en er was dus heel veel veranderd. Daarvan wil ik nog eens wat foto's gaan maken. Voor nu moeten jullie het doen met het kopje koffie en een paar andere plaatjes.
Deze koffie dronken we trouwens bij De Kamer. Dit is het gebouw van de Oudheidskamer:, het historisch museum van Emmen. Helaas gesloten vanwege bezuinigingen in 1990. Heerlijke koffie, dat waren op Instagram ook een heel aantal met mij eens. Grappig dat mensen dat dan vertellen, daar wordt ik blij van.
Ter ere van de verjaardag van buurvrouwvriendin I gingen we iets drinken en eten op het stadsstrand in Zwolle. We hadden er geweldig weer bij en zaten er een paar gezellige uurtjes. Heerlijk eten ook, we bestelden verschillende dingen van de kaart en deelden alles. Superleuk én handig. En op een gegeven moment keek ik naar het brughuisje en 'zag' een gezicht. Ogen en een baard in ieder geval. Bertie van de blog Bertiebo vroeg om foto's in te sturen als je een gezicht zag. Tot nu toe zag ik er geen. En ik weet ook niet of dit er echt 1 is, maar I en ik zagen het allebei er wel in.
Echte post, ik word er toch altijd zo blij van. Deze keer een mooie kaart uit Portugal en mooie kaarten als bedankje voor verstuurde verjaardagspost. Dank je wel Alet en Ageeth.
In de ene envelop zaten ook een paar blaadjes lijstjespapier, maar dan op een -voor mj- nieuwe manier. Things NOT to do. Hoe leuk bedacht.
In Sneek werd met de Pinksteren Onelocalday georganiseerd. Een tweedaagse fair op een hele mooie industriële locatie, lokaal 55. Een vriendin van mij stond daar ook en ik hielp haar op zondag. Erg gezellig en ik had gelukkig ook nog tijd om zelf een rondje te doen. En het was stralend weer, dat gaf toch wel heel veel extra sfeer.
De naam -van alles wat- houd ik maar aan voor dit soort posten, een aantal foto's die ik zomaar maakte tijdens het leven van alledag. Zelf vind ik dat altijd erg leuk om te zien bij een ander.
De aardbeien bloeien en groeien - herinneringsboom - in gebruik nemen van nieuwe koekenpannen (foto voor dochter gemaakt, 1 is voor haar) - wasbak in hotel/grandcafé Postplaza in Leeuwarden - beeld van de aartsengel Michaël op de Grote Markt in Zwolle (hier kun je meer lezen over het beeld) - de knotwilgen lopen goed uit - gieters water staan klaar - 's morgens schijnt de zon zo mooi door de schutting - huis en tuin - zelfgekweekte violen - stadsstrand in Zwolle.
....heb ik mijn gehaakte vest af. Ik blogde er al eerder over. Maar gelukkig heb ik doorgezet, en is het nu dus klaar. En ik ben erg blij met het eindresultaat. Als sluiting heb ik keperband met kunstof drukknoopjes gebruikt. Dat had ik 'vroeger' ook wel eens gebruikt voor kinderkleding. Ik vind het erg mooi, maar tot nu toe had ik geen toepassing voor mijzelf gevonden. Nu dus wel, en de kleur van het band kleurt echt prachtig bij het garen.
Het vest haakte ik volgens een patroon van W-olplein. Garen: basic merino, 52% wol met 48% acryl, heerlijk zacht en zeer pretiig om mee te werken. Hier vind je het haakpakket voor het vest.
Woensdagmiddag was ik naar de fototentoonstelling De Zwolse lente in de grote kerk in Zwolle. Foto's gemaakt tussen 1945 en 1976 door persfotograaf Dolf Henneke. Wat ik vooral mooi vond zijn de gewone dingen die hij vastgelegd heeft. Het 'weg'schilderen van de letters toen de gemeente Zwollerkerspel Zwolle werd (1967), de melkboer: de mensen moesten de melk beneden ophalen teneinde het vele traplopen voor de melkboer te beperken -doktersadvies- (1963), groot feest ter ere van 15 jaar bevrijding (1960), schaatsen op de stadsgracht (1963), het eerst zebrapad in Zwolle wordt onder politiebegeleiding in gebruik genomen (1961), een tweede schoorsteen voor de IJsselcentrale (1959) en nog wel meer. Heb niet overal foto's van gemaakt, maar de dingen die eruit sprongen voor mij.
En ik had nog een heel leuk gesprek met een dame die er ook rondliep. Op een gegeven moment zei ze, 1960, 15 jaar bevrijding.... dat realiseerde ik me helemaal niet, 1960 was maar 15 jaar na 1945. Daar kregen we het over, hoe relatief tijd is. En hoe anders je tijd kunt ervaren. Leuk, zulke gesprekken. Daarna realiseerde ik mij dat ik 'maar' 18 jaar na de oorlog ben geboren, wat is nu 18 jaar? Heel gek om over na te denken, nooit eerder gedaan, maar door die uitspraak van die dame wel.
Je kunt nog tot 3 juni naar deze tentoonstelling; als je in de buurt bent zou ik gaan. De kerk zelf is trouwens ook de moeite waard. En de foto's op glasplaten die staan in betonnen voeten, zo mooi gedaan.
