In de wijk Kamperpoort kom je nog vele verwijzingen tegen naar zeepfabriek De Fenix. Het logo zit op vele hekken daar. En de gevelstenen zijn ingemetseld in nieuwbouw. Dat vind ik erg mooi gedaan. En voor velen zal het een fijne herinnering zijn aan de tijden van weleer. Op de plek van de fabriek is een mooie woonwijk gebouwd.
De setjes, bestaande uit een theedoek, handdoek, pannenlappen en een boodschappentasje, waren bijna op. Dus maakte ik nieuwe, en ook in een nieuwe kleur. Beige met bruin deze keer. Deze blijven erg leuk om te maken, en om te zien, zo schattig. Het tasje is een verkleinde uitgave van het Franse boodschappennet (geen binding met deze website, gewoon een voorbeeld). Ook de blauwe sets zijn weer aangevuld, deze keer met een ruitjes theedoek, in plaats van een gebloemde.
Zondagmiddag hebben we gewandeld op de Wezepsche heide, een wandeling van 5,5 km. Het was heerlijk weer, gelukkig bleef de zon bij ons. Na afloop koffie met appeltaart buiten op een terras bij S-tation 134. Nee, niet bij het in het krantenartikel genoemde restaurant, dat is op zondag gesloten....
In de instagrampost waar ik het meisje met de parel had gezien, zag ik ook Vincent van Gogh. Dit was een beschilderde pegdoll, maar ik wist direct dat ik hem wilde haken. En dat is goed gelukt, vind ik zelf. Bij de spulletjes voor de seizoenstafel, heb ik ook een palet en schildersezel. Samen goed voor een leuk plaatje. De instagrampost kan ik niet meer terug vinden, gelukkig had ik een screenshot gemaakt, die zien jullie als laatste foto. Als je tijd hebt vandaag, is dit ook nog leuk om te bekijken, allemaal gehaakte beroemdheden.
Dinsdagavond vierde ik mijn verjaardag met de knutselvriendinnen. Tegelijkertijd vierden we ook de verjaardag van Ineke, wij zijn een dag na elkaar jarig. Toen we het over cadeautjes hadden, zei ik tegen I dat ik niet zo direct iets wist. Zij ook niet, laten we maar weer voor de herinneringen gaan zei ze. Dat vond ik een goed idee. Een paar jaar geleden gaf ik haar een lunch cadeau, en stom toevallig, zij mij ook. En dat was heel gezellig. Nu gaven we haar met z'n vieren een sjaal en een wandeling in het Zandhovebos met koffie en iets lekkers bij theehuis De Oude Mars. Dit stond op een kaart die ik in een mooi zakje had gestopt. Dit was ook weer een probeersel, net als de zakjes die ik hier liet zien. Deze keer in het venster een mooi stofje. Mijn cadeau's zien jullie een andere keer.
Nadat het tafelkleed voor P klaar was, had ik zin om nog iets te maken. Dat werden een paar opbergzakjes. De ene is gemaakt met de Pojagi-techniek. (Dit artikel uit tijdschrift S-easons laat ik zien, omdat ik alles wat ze daarin maken heel mooi vind.) De andere is met een venster waarin een borduurwerkje van mijn moeder zit. Ook iets wat ik al langere tijd weer eens wilde doen. Waar ze voor gebuikt gaan worden? Nog geen idee. Maar opbergzakjes of cadeauverpakkingen heb je nooit genoeg, is mijn mening.
